Nr. 75 van het blad Zusters is zojuist verschenen. Met prominent op de voorpagina de Zusters van Liefde die in Raalte wonen. Fier op rij. Helaas is net voor het ter perse gaan van dit magazine zr. Vincent Mol overleden. Wij wensen de drie zusters die nu nog ‘de zusters van Raalte’ vormen veel sterkte met het verlies van hun medezuster.
“VOORBIJ DE VERHARDING – over polarisatie en solidariteit”, is de titel van de toespraak van de bisschop. “Dit jaar vieren wij het geboortefeest van de Heer in bijzondere omstandigheden. Het jaar dat bijna achter ons ligt, zal ongetwijfeld worden herinnerd als het jaar van het virus; een onzichtbaar virus houdt heel de wereld in de greep. En de gevolgen zijn enorm: medisch, sociaal en economisch”, opende de bisschop. Lees hier zijn complete kerstboodschap: VOORBIJ DE VERHARDING – over polarisatie en solidariteit – Bisdom van ‘s-Hertogenbosch (bisdomdenbosch.nl)
We zijn de Advent in gegaan. Dat betekent dat we naar het licht toe gaan leven. Het licht verwijst natuurlijk naar het kantelpunt van de donkere dagen. In de derde week van Advent beginnen de dagen te lengen. Na Kerst, als het nieuwe jaar is begonnen, merk je dat vaak pas. Aan de zon, die net wat warmer lijkt te stralen. Je stapt naar buiten met je jas goed dicht, maar dan voel je ineens dat die knopen wel open kunnen, omdat het anders echt te warm is.
Totdat het zover is, leven we toe naar het licht. Het licht van het kind dat we met Kerst verwelkomen, ieder jaar opnieuw. Het verhaal van de komst van dit kind is vol licht. Het licht dat de herders omstraalde toen een engel de geboorte aankondigde. De bijzondere ster die aan de hemel stond toen Jezus was geboren, waardoor de drie wijzen uit het Oosten wisten dat er een koning was geboren. We kennen allemaal het warme, zacht stralende licht dat in iedere kerststal te zien is. Een van de namen die we Jezus hebben gegeven, is niet voor niets ‘lux mundi’, Licht der Wereld. Hij heeft de wereld voorgoed in een nieuw licht gezet.
In deze nog donkere dagen kunnen we ons voorbereiden op de komst van dit licht. We kunnen niet samenkomen om Kerst te vieren, maar wel toeleven naar een hopelijk in alle opzichten lichter nieuw jaar. Ik wens u een goede voorbereidingstijd toe, op weg naar het licht.
Allerheiligen is het feest van alle heiligen. Daar zijn grote namen bij en heiligen die niemand meer kent. Het is ook het feest van de kleine heiligen die je heel goed hebt gekend, omdat het gaat om mensen die in hun leven iets van God zichtbaar hebben gemaakt: een medezusters, een zus of een oom, een lieve vriendin. Die mensen zijn voor ons heiligen. Als we onze geliefde overleden heiligen in herinnering roepen en bij de naam noemen, vallen Allerheiligen en Allerzielen samen.
Het is herfst. De bladeren vallen van de bomen. Nog wat nachtvorst, een stevige storm en het grootste deel van de bomen zal kaal zijn. De vergankelijkheid is voelbaar en zichtbaar, niet alleen in de natuur, maar ook onder ons. Bij het feest van Allerheiligen dacht ik aan Theresia van Lisieux. Toen zij zalig werd verklaard, merkte een van haar medezusters op: “Theresia zalig? Ze heeft niets buitengewoons gedaan.”
De maandag na Allerheiligen vierden we Allerzielen, een feest van verbondenheid. We voelen ons verbonden met wie van ons zijn heengegaan. tijdens hun leven hoorden ze bij ons en ook nu, na hun overlijden, horen ze bij ons. Er zijn gevoelens die door de dood niet veranderen en niet verdwijnen. Wij hebben hen gekend: onze familie, onze medezusters, onze vrienden. We hebben ons leven met hen gedeeld.
Onze overleden dierbaren hebben hun weg al voltooid en hun bestemming bereikt. Omdat we geloven in een God die liefde is, wiens naam is “Ik zal er zijn’, durven we ons in vertrouwen aan Hem over te geven. We geloven dat het leven niet eindigt met de dood; het gaat door, al weten we niet hoe.
Maar we zijn ook mens; als we een dierbare moeten missen, is dat een groot verdriet. Het is niet eenvoudig om iemand die je nabij is los te moten laten. Die pijn draag je met je mee, als gevoel en als herinnering. Een tijd lang wordt dit verdriet een deel van je leven. Om de dood te verwerken en verlies een plaats te kunnen geven, hebben we elkaar nodig. En God.
Allerheiligen is het feest van alle heiligen. Daar zijn grote namen bij en heiligen die niemand meer kent. Het is voor mij ook het feest van de kleine heiligen die je heel goed hebt gekend, omdat het gaat om mensen die in hun leven iets van God zichtbaar hebben gemaakt: een medezusters, een zus of een oom, een lieve vriendin. Die mensen zijn voor ons heiligen. Als we onze geliefde overleden heiligen in herinnering roepen en bij de naam noemen, vallen Allerheiligen en Allerzielen samen.
Vandaag bracht de burgemeester van Tilburg, Theo Weterings, een bezoek aan de Zusters van Liefde aan de Oude Dijk. Een bezoek om de zusters te laten weten dat hij – en daarmee de stad Tilburg – hen niet vergeet en dankbaar is voor wat ze voor de stad hebben betekend en nog steeds betekenen. Een bezoek ook om de zusters een hart onder de riem te steken in deze tijd van coronavirus en bijbehorende beperkingen. “Omzien naar elkaar” zo sprak hij de zusters in de kapel en via kapel-tv toe, “en tegelijkertijd afstand houden, dat is heel moeilijk. Moeilijk voor u, omdat juist uw congregatie zich kenmerkt door omzien naar elkaar. Moeilijk voor alle Tilburgers. Maar ik weet dat het kán en dat ook u het kunt. Ik wens u heel veel sterkte.” Provinciale overste zr. Marie-Thérèse Brinkmann bedankte namens alle zusters de burgemeester hartelijk voor zijn komst en betrokkenheid en benadrukte dat de Zusters van Liefde nog steeds graag hun betrokkenheid bij de maatschappij, bij het omzien naar elkaar in Tilburg, willen tonen.
(foto Frans Lahaye)
In het bewegingsmuseum van Katja Heitmann in theater De Nieuwe Vorst in Tilburg, laten dansers vier weken lang – vijf uur per dag – persoonlijke bewegingen uit Tilburg zien. Het is een live tentoonstelling van choreografische portretten. Ook van enkele zusters van onze congregatie wordt zo’n persoonlijk kinetisch portret gemaakt en in de tentoonstelling opgenomen. Te zien van 17 oktober t/m 8 november. Kijk voor meer informatie op motusmori.nl of denieuwevorst.nl De foto bij dit artikel is van Hanneke Wetzer.
Geloven in en vertrouwen op de toekomst zit in onze ziel. Is gegrift in ons hart en verankerd voorbij de horizon. We leven vanuit het goede, zelfs met een hoofdletter: God. Ook in deze tweede coronagolf, gaan we samen verder vol hoop en vertrouwen. “Hoop is het geloof dat het goed komt. Liefde is het vertrouwen dat het goed is.”
Ter afsluiting van de ‘Periode van de Schepping’ hebben de zusters in de kloostertuin een appelboom geplant. Het zware werk werd door de tuinploeg gedaan, maar een flinke schep zand kon er nog wel eigenhandig bovenop! Van 1 september t/m 4 oktober wordt er in de kerken extra aandacht gevraagd voor de zorg voor de Schepping. In samenwerking met het Belgische Ecokerk, riep de Laudato Si’ werkgroep Nederland dit jaar op tot het planten van een vruchtdragende boom. Een vrucht- of fruitboom symboliseert mooi de oproep om de vruchten van de aarde te delen. Bovendien duurt het enkele jaren voordat hij vrucht draagt. Ook dat is symbolisch: het vraagt soms wat geduld om resultaten te zien van onze inspanningen.
De weg naar het provinciaal kapittel zien de zusters als een reis. Als symbool voor deze reis is gekozen voor een paardenbloem. Een gewone bloem, die het ver kan schoppen. De paardenbloem is ijzersterk en komt over de hele wereld voor. Tijdens de bloei is de paardenbloem een voedselbron voor insecten en met zijn wortels maakt hij de bodem vruchtbaar. Als pluizenbol stuurt hij zaadjes op weg, die zich met de wind laten meevoeren en terechtkomen in vruchtbare bodem.
Zoals de pluizen steeds nieuwe wegen zoeken en vruchtbare grond aantreffen, zo zoeken en vinden ook de zusters steeds vruchtbare grond. Voor hun charisma, hun religieuze leven, hun Godsvertrouwen. Zodat daarin hun boodschap van eenvoud en barmhartigheid steeds opnieuw tot bloei kan komen. Die vruchtbare grond is er al sinds 1832.
Zoals de zaadjes van de paardenbloem zijn ook de zusters ‘uitgewaaid en hebben zij ‘hun werk gedaan in alle windstreken. Nu keren ze terug naar hun wortels. Wortels die bijdragen aan een vruchtbare bodem. Daarom kunnen de zusters vol vertrouwen zeggen: Het goede zal telkens weer wegen zoeken.
Op zondag 20 september werd door de Zusters van Liefde in de grote kapel de aankondigingsviering van het kapittel 2021 gevierd. Vanaf deze datum tot en met 5 maart 2021 gaat het provinciaal bestuur met alle zusters van de congregatie in Nederland in gesprek, ter voorbereiding van de verkiezing van een nieuw provinciaal bestuur. Provinciaal betekent overigens in de termen van de congregatie: Nederlands. Nederland is een provincie van de internationale congregatie van de Zusters van Liefde, die provincies kent in nog een tiental landen verspreid over de wereld. Het verslag van het provinciaal bestuur en dat van het Overlegorgaan – dat het provinciaal bestuur adviseert – wordt met de zusters besproken, bij wijze van evaluatie van de voorbije bestuursperiode. Ook worden wensen en thema’s voor de toekomst opgehaald, die de input vormen voor de beleidslijnen voor het nieuw te kiezen bestuur. Die verkiezing vindt plaats van 1-5 maart 2021. Als op 5 maart de klok van de grote kapel luidt, dan weten de zusters: er is een nieuw bestuur voor de komende vier jaar. Dit nieuwe bestuur zal het tevens het laatste provinciale bestuur zijn omdat de hoge leeftijd van de zusters het zelf besturen van de Nederlandse provincie dan niet langer mogelijk zal maken. De viering werd voorgegaan door pastor Theo te Wierik en ook bijgewoond door het generaal bestuur (het internationale bestuur van de congregatie).
 |
KvK 74867881 |