Vandaag is het nieuwe entreegebouw van het appartementengebouw ‘Oost’ van de Zusters van Liefde verfraaid met een eigentijds glas-in-lood-raam. De afbeelding – u herkent het vast – is het logo van de congregatie. In fraaie blauwschakeringen ziet u Maria met open armen, klaar om bijstand te verlenen. Haar mantel biedt vertrouwen en bescherming.
We dragen Gods liefde in onze naam. Die liefde blijven we ontvangen en geven. Waar we dat in een eerdere levensfase deden door onze grote inzet voor de zwakkeren in onze samenleving, doen we dat nu door respect te hebben voor ieders eigenheid, bij te dragen aan een barmhartige levenshouding en door elkaar nabij te zijn. Elkaar nabij zijn, dát maakt de dagen mooi, ondanks de nare corona-omstandigheden. Gelukkig tellen we volop mooie dagen. De dagen bijvoorbeeld waarop we verbondenheid ervaren met de mensen om ons heen. Of de dagen waarop we onze spiritualiteit kunnen delen met zusters en met bondgenoten. En de dagen dat we ons gezegend weten met onze medewerkers. Wij wensen u allemaal vele dagen waarop u deze verbondenheid, het elkaar nabij zijn, óók ervaart.
Koning Willem-Alexander heeft gisteren – digitaal – de opening verricht van het Brabants Kloosterjaar. In 2021 vieren vier kloosters feest: de zusters Clarissen zitten 300 jaar in Megen (wat toen nog bij Brabant hoorde), de orde van de Norbertijnen werd 900 jaar geleden opgericht, de Norbertinessen in Oosterhout bestaan 750 jaar en de Kruisheren zetelen al 900 jaar lang in Sint Agatha. Reden voor de provincie om dit jaar het kloosterleven in Brabant in het voetlicht te zetten. Er wordt een 330 km lange wandelroute langs kloosters uitgezet, er komt een theatershow waarin een nieuwe orde wordt gesticht en worden verhalen opgehaald bij kloosterlingen die in een podcast worden verwerkt. In een van de podcasts komt het verhaal van zr. Antonette van Uden aan de orde, een van onze Zusters van Liefde.
Op Brabants Kloosterleven kunt u meer lezen over het jaarprogramma. Hier kunt u ook de opening terugkijken; zeer de moeite waard.
De Kring Vrienden van ‘s-Hertogenbosch heeft een rijk geïllustreerd naslagwerk laten schrijven over ‘twee eeuwen liefdewerk in ‘s-Hertogenbosch’. In de 19e en 20e eeuw waren 25 congregaties in deze stad actief, waaronder ook de Zusters van Liefde uit Tilburg. 137 jaar lang zelfs, vooral in het onderwijs. Een duik in de geschiedenis van de Zusters van Liefde in Den Bosch? Lees dan verder op http://www.bossche-encyclopedie.nl/artikelen/vogel/zusters%20van%20tilburg.htm
We kijken terug op een zwaar jaar. We zijn allemaal hard geraakt door het virus en de beperkingen die de pandemie ons oplegt, zijn nog lang niet voorbij. Er zijn veel mensen in nood, op drift, op zoek naar een onderkomen, voedsel, werk. Noden die om een helpende, barmhartige hand vragen. Waar wij als zusters kunnen, reiken we die barmhartige hand. Waarbij we Maria, moeder van Barmhartigheid, vragen om ons daarin dagelijks tot voorbeeld te zijn.
Wat het nieuwe jaar ons brengt? Had ik maar een kristallen bol… Zeker is dat ook 2021 veel van ons zal vragen, van onze moed en veerkracht om het onverwachte tegemoet te treden. We zullen weer geliefde zusters verliezen, zullen dingen moeten loslaten. Maar zeker is ook dat er – zoals dat in het voorbije jaar toch ook het geval was – mooie dingen op ons pad zullen komen waar we dankbaar voor zijn. Dat we met liefde, aandacht voor elkaar en grote inzet van onszelf en onze medewerkers van 2021 een goed jaar gaan maken. Het zal weer lente worden, de zon zal opnieuw haar warmte en licht geven. Laten we blijven omzien naar elkaar, van betekenis zijn voor elkaar en voor iedereen die op ons pad komt. Warmhartig (het woord van 2020) én barmhartig.
Dit is een samenvatting uit de nieuwjaarsrede van 5 januari, door zr. Marie-Thérèse Brinkmann, provinciaal overste.
Nr. 75 van het blad Zusters is zojuist verschenen. Met prominent op de voorpagina de Zusters van Liefde die in Raalte wonen. Fier op rij. Helaas is net voor het ter perse gaan van dit magazine zr. Vincent Mol overleden. Wij wensen de drie zusters die nu nog ‘de zusters van Raalte’ vormen veel sterkte met het verlies van hun medezuster.
“VOORBIJ DE VERHARDING – over polarisatie en solidariteit”, is de titel van de toespraak van de bisschop. “Dit jaar vieren wij het geboortefeest van de Heer in bijzondere omstandigheden. Het jaar dat bijna achter ons ligt, zal ongetwijfeld worden herinnerd als het jaar van het virus; een onzichtbaar virus houdt heel de wereld in de greep. En de gevolgen zijn enorm: medisch, sociaal en economisch”, opende de bisschop. Lees hier zijn complete kerstboodschap: VOORBIJ DE VERHARDING – over polarisatie en solidariteit – Bisdom van ‘s-Hertogenbosch (bisdomdenbosch.nl)
We zijn de Advent in gegaan. Dat betekent dat we naar het licht toe gaan leven. Het licht verwijst natuurlijk naar het kantelpunt van de donkere dagen. In de derde week van Advent beginnen de dagen te lengen. Na Kerst, als het nieuwe jaar is begonnen, merk je dat vaak pas. Aan de zon, die net wat warmer lijkt te stralen. Je stapt naar buiten met je jas goed dicht, maar dan voel je ineens dat die knopen wel open kunnen, omdat het anders echt te warm is.
Totdat het zover is, leven we toe naar het licht. Het licht van het kind dat we met Kerst verwelkomen, ieder jaar opnieuw. Het verhaal van de komst van dit kind is vol licht. Het licht dat de herders omstraalde toen een engel de geboorte aankondigde. De bijzondere ster die aan de hemel stond toen Jezus was geboren, waardoor de drie wijzen uit het Oosten wisten dat er een koning was geboren. We kennen allemaal het warme, zacht stralende licht dat in iedere kerststal te zien is. Een van de namen die we Jezus hebben gegeven, is niet voor niets ‘lux mundi’, Licht der Wereld. Hij heeft de wereld voorgoed in een nieuw licht gezet.
In deze nog donkere dagen kunnen we ons voorbereiden op de komst van dit licht. We kunnen niet samenkomen om Kerst te vieren, maar wel toeleven naar een hopelijk in alle opzichten lichter nieuw jaar. Ik wens u een goede voorbereidingstijd toe, op weg naar het licht.
Allerheiligen is het feest van alle heiligen. Daar zijn grote namen bij en heiligen die niemand meer kent. Het is ook het feest van de kleine heiligen die je heel goed hebt gekend, omdat het gaat om mensen die in hun leven iets van God zichtbaar hebben gemaakt: een medezusters, een zus of een oom, een lieve vriendin. Die mensen zijn voor ons heiligen. Als we onze geliefde overleden heiligen in herinnering roepen en bij de naam noemen, vallen Allerheiligen en Allerzielen samen.
Het is herfst. De bladeren vallen van de bomen. Nog wat nachtvorst, een stevige storm en het grootste deel van de bomen zal kaal zijn. De vergankelijkheid is voelbaar en zichtbaar, niet alleen in de natuur, maar ook onder ons. Bij het feest van Allerheiligen dacht ik aan Theresia van Lisieux. Toen zij zalig werd verklaard, merkte een van haar medezusters op: “Theresia zalig? Ze heeft niets buitengewoons gedaan.”
De maandag na Allerheiligen vierden we Allerzielen, een feest van verbondenheid. We voelen ons verbonden met wie van ons zijn heengegaan. tijdens hun leven hoorden ze bij ons en ook nu, na hun overlijden, horen ze bij ons. Er zijn gevoelens die door de dood niet veranderen en niet verdwijnen. Wij hebben hen gekend: onze familie, onze medezusters, onze vrienden. We hebben ons leven met hen gedeeld.
Onze overleden dierbaren hebben hun weg al voltooid en hun bestemming bereikt. Omdat we geloven in een God die liefde is, wiens naam is “Ik zal er zijn’, durven we ons in vertrouwen aan Hem over te geven. We geloven dat het leven niet eindigt met de dood; het gaat door, al weten we niet hoe.
Maar we zijn ook mens; als we een dierbare moeten missen, is dat een groot verdriet. Het is niet eenvoudig om iemand die je nabij is los te moten laten. Die pijn draag je met je mee, als gevoel en als herinnering. Een tijd lang wordt dit verdriet een deel van je leven. Om de dood te verwerken en verlies een plaats te kunnen geven, hebben we elkaar nodig. En God.
Allerheiligen is het feest van alle heiligen. Daar zijn grote namen bij en heiligen die niemand meer kent. Het is voor mij ook het feest van de kleine heiligen die je heel goed hebt gekend, omdat het gaat om mensen die in hun leven iets van God zichtbaar hebben gemaakt: een medezusters, een zus of een oom, een lieve vriendin. Die mensen zijn voor ons heiligen. Als we onze geliefde overleden heiligen in herinnering roepen en bij de naam noemen, vallen Allerheiligen en Allerzielen samen.
Vandaag bracht de burgemeester van Tilburg, Theo Weterings, een bezoek aan de Zusters van Liefde aan de Oude Dijk. Een bezoek om de zusters te laten weten dat hij – en daarmee de stad Tilburg – hen niet vergeet en dankbaar is voor wat ze voor de stad hebben betekend en nog steeds betekenen. Een bezoek ook om de zusters een hart onder de riem te steken in deze tijd van coronavirus en bijbehorende beperkingen. “Omzien naar elkaar” zo sprak hij de zusters in de kapel en via kapel-tv toe, “en tegelijkertijd afstand houden, dat is heel moeilijk. Moeilijk voor u, omdat juist uw congregatie zich kenmerkt door omzien naar elkaar. Moeilijk voor alle Tilburgers. Maar ik weet dat het kán en dat ook u het kunt. Ik wens u heel veel sterkte.” Provinciale overste zr. Marie-Thérèse Brinkmann bedankte namens alle zusters de burgemeester hartelijk voor zijn komst en betrokkenheid en benadrukte dat de Zusters van Liefde nog steeds graag hun betrokkenheid bij de maatschappij, bij het omzien naar elkaar in Tilburg, willen tonen.
(foto Frans Lahaye)
 |
KvK 74867881 |