Archief voor categorie: Home

Vandaag bracht de burgemeester van Tilburg, Theo Weterings, een bezoek aan de Zusters van Liefde aan de Oude Dijk. Een bezoek om de zusters te laten weten dat hij – en daarmee de stad Tilburg – hen niet vergeet en dankbaar is voor wat ze voor de stad hebben betekend en nog steeds betekenen. Een bezoek ook om de zusters een hart onder de riem te steken in deze tijd van coronavirus en bijbehorende beperkingen. “Omzien naar elkaar” zo sprak hij de zusters in de kapel en via kapel-tv toe, “en tegelijkertijd afstand houden, dat is heel moeilijk. Moeilijk voor u, omdat juist uw congregatie zich kenmerkt door omzien naar elkaar. Moeilijk voor alle Tilburgers. Maar ik weet dat het kán en dat ook u het kunt. Ik wens u heel veel sterkte.” Provinciale overste zr. Marie-Thérèse Brinkmann bedankte namens alle zusters de burgemeester hartelijk voor zijn komst en betrokkenheid en benadrukte dat de Zusters van Liefde nog steeds graag hun betrokkenheid bij de maatschappij, bij het omzien naar elkaar in Tilburg, willen tonen.

(foto Frans Lahaye)

De weg naar het provinciaal kapittel zien de zusters als een reis. Als symbool voor deze reis is gekozen voor een paardenbloem. Een gewone bloem, die het ver kan schoppen. De paardenbloem is ijzersterk en komt over de hele wereld voor. Tijdens de bloei is de paardenbloem een voedselbron voor insecten en met zijn wortels maakt hij de bodem vruchtbaar. Als pluizenbol stuurt hij zaadjes op weg, die zich met de wind laten meevoeren en terechtkomen in vruchtbare bodem.

Zoals de pluizen steeds nieuwe wegen zoeken en vruchtbare grond aantreffen, zo zoeken en vinden ook de zusters steeds vruchtbare grond. Voor hun charisma, hun religieuze leven, hun Godsvertrouwen. Zodat daarin hun boodschap van eenvoud en barmhartigheid steeds opnieuw tot bloei kan komen. Die vruchtbare grond is er al sinds 1832.

Zoals de zaadjes van de paardenbloem zijn ook de zusters ‘uitgewaaid en hebben zij ‘hun werk gedaan in alle windstreken. Nu keren ze terug naar hun wortels. Wortels die bijdragen aan een vruchtbare bodem. Daarom kunnen de zusters vol vertrouwen zeggen: Het goede zal telkens weer wegen zoeken.

Kamerorkest Kamerata-Zuid heeft een prachtig klassiek concert voor de Zusters van Liefde verzorgd. In de grote kapel kwamen zusters coronaproof bijeen om te genieten van composities voor strijkers van Grieg, Bruch en Kreisler, onder leiding van gastdirigent Etienne Siebens. De jonge solistes (15) Jitske Wildemans op cello en Jessica Lukken op viool maakten grote indruk op de zusters!

Het is een vreemde periode – zo schrijft zr. Marie-Thérèse Brinkmann, provinciaal overste, – in haar bezinning van september. Een periode met behalve moeilijke momenten ook nieuwe kansen. Want we mogen geloven dat waar mensen openstaan voor noodgedwongen veranderingen en hun zekerheden los durven te laten, óók mooie dingen kunnen gebeuren. Loslaten hoort bij het menselijk bestaan. Het leven is als een reis: steeds laten we wat vertrouwd is achter ons, op weg naar de toekomst. Hoe we dat doen is van belang: zijn we tot vertrouwen in staat? Zijn we mensen die ons leven toevertrouwen aan de goede God, die ons nabij wil zijn?

Er gaat een verhaal over een man, die na een zwaar en moeizaam leven uiteindelijk bij God aankwam. Die liet hem de weg zien die hij had afgelegd. De man zag zijn voetsporen door het leven, al die lange en moeilijke jaren, maar ernaast scheen nog een voetspoor te lopen.
“God”, vroeg de man, “van wie zijn die voetstappen naast de mijne?”
En God antwoordde: “Die zijn van mij.”
“Maar God, kijk daar, in die tijd dat ik het ‘t moeilijkste had, daar ontbreken uw sporen, daar loopt maar één enkel spoor. Waar was u toen?”
“Dat is jouw voetspoor niet”, zei God, “dat is het mijne. Daar heb ik je gedragen”.